17 Nisan 1940 tarihli yasayla kurulan Köy Enstitüleri, Türk eğitiminin tarihsel bütünlüğü içerisinde iz bırakan önemli eğitim kurumlarıdır.
Bilgi ve yetenekleri doğrultusunda başarılı öğrencilerin bir seçim sürecine tabi tutularak alındığı bu okullar, köylerimizin öğretmen ihtiyacının karşılanması için açılmıştır. Köy Enstitülerindeki eğitimin genel mantığı: Köy çocuklarının öğretmen olarak yaşadıkları köylerine dönerek, köylerde günün koşulları içinde bir değişim ve dönüşüm gerçekleştirmeleridir.
27 Ocak 1954 tarihinde kapatılan 21 Köy Enstitüsü sayesinde 17 bin 346 öğretmen, 8 bin 675 eğitmen yetişmiştir.
Köy Enstitüleri arasında Hasanoğlan Köy Enstitütüsü farklı bir yere sahiptir.
Korgunlu öğretmen Niyazi Acar, Hasanoğlan Köy Enstitüsü’nden mezun olan Çankırılı öğrencilerden biridir.
Korgunlu Sucu Ali Çavuş’la, İslamgil sülalesinden Afife Hanım’ın evliliğinden dünyaya gelen üç evladının en küçüğü olan Niyazi Acar, 1929 doğumludur.
Niyazi Acar, İlkokulu bitirdikten 5 yıl sonra hemşerisi Mehmet Samsa’nın önermesiyle 7 Ekim 1947 tarihinde Ankara Hasanoğlan Köy Enstitüsü’ne 296 numarayla kaydını yaptırır. 1952 yılında öğretmen olarak mezun olur. Sekiz yıllık mecburi hizmetinin ilk görevi Çankırı merkeze bağlı Akçavakıf köyü öğretmenliğidir. Burada 2 yıl çalıştıktan sonra Korgun Buğay köyüne tayin olur. Buğay’da 4 yıl görev yaptıktan sonra da Ankara Mamak Muhabere Okulu’nda Asteğmen olarak kıta hizmetini bitirir. Askerlik hizmetinin kalan yedi ayını Çankırı merkeze bağlı Taytak köyünde öğretmen olarak tamamlar.
O günkü koşullarda boş bir yapı olan Taytak köyü ilkokulunun ne sırası, ne masası ne de bir başka okul gereci yoktur. Çankırı Maarif Müdürlüğü okulun anahtarını Niyazi öğretmene teslim ederken, sıra ve masa yapmak üzere kerestesini de verir. O da büyük bir çaba ve özveriyle Köy Enstitüsü’nden edindiği "Kendi ihtiyacını kendin üret…" anlayışıyla kısa sürede sıralarını ve masalarını imal ederek, okulu eğitime hazır hale getirir.
Taytak Köyünden, Korgun İlkokulu’na tayini çıkar. 1962 -1971 yılları arasında okul müdürü olarak Korgun'da görev yapar. 1971 yılında tayinle bu defa Çankırı merkeze gelir. Çankırı’da ilk görev yeri Atatürk İlkokulu’dur. Daha sonra Aksu İlkokulu’na tayin olur. Aksu İlkokulu’nda görev yaparken 23 Nisan 1973 törenlerine katılması için hazırladığı yürüyen Bandırma Vapuru maketiyle tarihe geçer.
At arabası üzerine inşa ettiği Bandırma Vapuru ’nu Çankırı Atatürk Stadyumunda yapılan geçit töreninde izleyicilerin hayret dolu bakışları eşliğinde yürütür, Çankırılılar, bu muhteşem geçişi coşkuyla dakikalarca ayakta alkışlar…
7 Eylül 1981 tarihinde emekliye ayrılan Niyazi Acar; ciddiyet ve prensiplerinden ödün vermeyen, çok okuyan, Türkçeyi çok düzgün konuşan, giyim kuşamı her zaman şık, el becerisi ve estetik duyguları yüksek, keman çalan musikişinas saygın bir öğretmendir.
İki evladından büyüğü Çankırı İl Kültür şube müdürlüğünden emekli Nusret Acar, küçük oğlu da emekli Albay Sinan Acar’dır.
Yaşıtı olan rahmetli babamın cenazesine ilerlemiş yaşına rağmen katılan ahde vefalı büyüğümüze sağlık ve afiyet diliyor; saygıyla ellerinden öpüyorum.
Çankırı Milli Eğitim Müdürümüz Muammer Uysal Bey’e de bu yazı vesilesiyle çağrı da bulunmak istiyorum.
Örnek hayatlar sürerek, mesleğini en üst seviyede icra ederek farkındalık oluşturan büyüklerimizin kıymeti yaşarken bilinmelidir.
Bir eğitim ikonu olan asırlık çınar Niyazi Acar büyüğümüzü, 2025 yılı 24 Kasım Öğretmenler Günü’nden önce “yılın öğretmeni” olarak onurlandırmanız dileğimizdir.
